Isang araw, babangon ka at mapapansing hindi na naman gumagana ang DSL sa bahay mo. Pangatlong beses na ito sa loob ng tatlong linggo. Sinunod mo ang payo kahapon ng CSR (Customer Service Representative) ng PLDT, at rektang ikinonek ang modem sa laptop na ginagamit mo ngayon sa trabaho, pero wa-epek, napuputol pa rin. At mahigit 30 minutong kare-reset ng modem ang gagawin mo para makakonek uli. Tatawag kang muli sa PLDT (pangatlong beses sa loob ng tatlong linggo) at ipaliliwanag sa CSR (pangatlong CSR na makakausap mo sa loob ng tatlong linggo) ang problema ng iyong DSL connection. Matiyaga mong sasagutin ang mga tanong: "Oo, ni-reset ko na ang modem pero wala pa rin. Oo, rekta nang nakakabit sa computer ang modem. Oo, galing sa PLDT mismo ang modem na ito. Oo, wala naman akong nakitang maluwag sa mga nakakonek na wire sa modem." Halus automatic na ang iyong mga sagot, para ka na ring nagbabasa mula sa manual, gaya ng CSR na kausap mo.
Muli, gagawan ka raw ng report ng CSR at ipapasa raw niya ito sa mga technician, at muli, ite-test daw nila ang linya sa area mo. Halus kaparehong litanyang ibinigay sa iyo nung una kang tumawag at nag-report, mga dalawang linggo na ang nakaraan. Muli, maghihintay ka ng hanggang 72 oras para sa mga update.
Sa isip mo, ganito siguro ang pakiramdam ng ilang kaibigang paulit-ulit na umaasa sa pag-ibig at nabibigo.
No comments:
Post a Comment