Ang Kwento ng Braso ni Mercedes at Iba Pang Lihim na Pag-ibig ni Alexander Martin Remollino

Ay hindi ko pa isusulat sa post na ito.

. . .

Teka, 'wag ka munang umalis, hahahaha! Hindi pa ko tapos. Meron pang "pero". . .

PERO, may humihimok sa aking isulat ang talambuhay ni Alex. Hindi nga humihimok talaga. Nang-eengganyo kamo. Last year pa n'ya itinatanim sa utak ko ang ideyang yun, tapos ngayon lang nagbigay pa ng mga suggested topics na pwede kong simulan. Gaya ng mga lihim na pag-ibig, haha. Maski quick writing lang daw muna, konting edit, later na ang rewrite/revision. Ang husay magbenta ng ideya ng taong yun. Alam n'ya kung anu-anong ideya mismo ang makaka-inspire sa akin. Kung naging babae lang sana s'ya, pakakasalan ko na hahaha. . .

Kaya, isa sa mga iniisip ko, gumawa ng private blog na magiging repository ng mga draft ng serye ng mga creative nonfiction essays tungkol kay Alex. Creative nonfiction. Unang-una sa lahat, wala akong naaalalang maski sinong taong pinagsabihan na interesado ako sa genre na yun. Pero s'ya ang nagmungkahing isulat ko as creative nonfiction. Nakakatakot ang powers ng taong ito. . .

Anyway, private nga ang naiisip kong setting sa magiging blog na yun, pero kung may mga close friend na gustong mabasa ang magiging mga paskil dun pwede ko namang i-invite bilang mambabasa.

Ano sa tingin n'yo?

(P.S. Isa pa sa binebenta n'yang ideya, yun din ang gawin kong entry sa Palanca: creative nonfiction tungkol kay Alex.)

Masayang Magsulat. May Lungkot Din, at Minsan. . .

Nakakabaliw. Lalu na kung hindi ka naman nagsusulat as self-therapy o "self-expression-kuno" lang at isinasaalang-alang mo ang mambabasa mo. Lagi mong aalalahanin kung kaya bang mag-isang tumindig ng akda mo nang wala nang karagdagang paliwanag na gagastos sa laway mo.

Sa ganung dahilan, nakikita ko ang kahalagahan ng mga palihan o workshop. Malaki ang naitutulong ng input ng mga kapwa manunulat sa akda ko. Mukhang yun naman talaga ang punto ng workshop, yung matukoy ang posibleng mga kahinaan ng gawa mo at hindi magtapikan ng balikat ng isa't isa. May nakilala rin kasi akong dumalo sa isang workshop na mukhang ang habol lang mabilib ang mga kasama n'ya sa kanyang sinulat. Hindi yun ang silbi ng workshop. Yun ang silbi ng kontes, hahahaha (joke lang). . .